Begrijpen wat iemand doormaakt bij een opname

Wat is het

Een opname in een psychiatrisch ziekenhuis heeft veel impact op een persoon. Zeker wanneer dit met dwang gebeurt en een persoon eerst naar de rechtbank gaat en hier veroordeeld word voor een IBS of een RM. De persoon krijgt het gevoel of het aan de persoon ligt en hierdoor een schuldgevoel, het blijft de persoon bij. Vaak word er in de rechtbank slecht geluisterd naar de persoon en meer naar de mening van de psychiater of naasten.

Na de rechtbank komt een persoon op een afdeling terecht en worden alle vrijheden afgenomen. De persoon mag niet naar buiten en het enige waar de persoon frisse lucht krijgt is de rookruimte. De persoon kan de vrijheden weer terug krijgen door mee te werken aan de dwangbehandeling die een psychiater opstelt. Bij de ene persoon worden sneller de vrijheden teruggegeven dan bij een andere, het kan naar enkele dagen of pas naar enkele weken of langer.

Een persoon kan om diverse redenen worden opgenomen, dit kan door een behandelaar maar ook door naasten. Wanneer de naasten iets zeggen over de persoon word dit eerder gehoord dan van de persoon, de naasten hebben geen diagnose en de persoon wel. Hierdoor kan het zijn dat naasten iets zien bij de persoon dit doorgeven en dat het niet juist is maar wel een veroordeling. Het komt niet ten goede van het contact.

Op een afdeling kan het voorkomen dat er van alles gebeurt, dat het erg druk is, dat mensen boos zijn, schreeuwen of gaan gooien met dingen. Deze gebeurtenissen kan een persoon bezig houden, het kan minder veilig voelen, het kan zorgen voor meer gedachten aan nare gebeurtenissen. De persoon moet hieraan wennen en het normaal vinden dat het zo gaat, om er minder last van te hebben, terwijl het eigenlijk niet normaal is.

Een persoon kan een opname als traumatisch ervaren als een persoon is veroordeeld, met dwang is op genomen, er geen gehoor is bij diagnose of signalen en dwangmedicatie en regelmatig verhuizen van afdeling waardoor er geen hulp word opgestart. Tijdens een opname komt het vaak voor dat een persoon diverse behandelaren heeft, dit omdat ze vaak stoppen, hierdoor is er veel te kort tijd voor een behandeling en elkaar leren kennen.

herkennen

Niet elke instantie gaat hetzelfde te werk, hierdoor heeft de persoon in de ene instantie meer kansen als in een andere. In een GGZ word een persoon vaak al snel gezien als complex en word hierdoor niet behandeld. Een persoon is vaak complex als het meerdere trauma’s heeft, of meerdere diagnose. Diagnose worden vaak erg snel gesteld, vaak binnen 1 gesprek. Een diagnose krijgen is vaak makkelijker dan ervan afkomen. Behandelaren vinden altijd dat diagnose juist zijn gesteld en geven zeer zelden toe dat het niet juist is. De diagnose blijven voor altijd in het medisch dossier staan.

De psychiater weet het beter dan een persoon. Wanneer de persoon dingen aangeeft en er word niet naar geluisterd en anders gehandeld, voelt de persoon zich niet gehoord en begrepen tijdens de opname. De persoon ziet het geheel anders en weigert hierdoor de medicatie, de psychiater vind dat deze wel genomen moeten worden en zet dwang medicatie in zodat een persoon het moet nemen, ook als de persoon dit niet wil, of het niet beter is voor een persoon.

De persoon heeft een naar gevoel aan een opname, terwijl deze nog niet is begonnen, door de rechtbank en uitspraak. De hulpverleners hebben gezorgd voor een veroordeling en opname, onder het mom dat het beter voor de persoon is. Hierdoor is het contact met de hulpverleners vaak minder goed, loopt het niet en zijn er vaker meningsverschillen. Het is een slechte start van hulp.

Een opname is vooral laten zien aan begeleiders dat het beter gaat, dat u het thuis weer aankan. Wanneer een psychiater denkt dat dit nog niet het geval is kan een RM of IBS verlengt worden, dit kan zijn omdat nieuwe medicatie nog moet worden uitgeprobeerd. De datum dat een persoon weg kan, is een datum van een nieuwe verandering, in een opname is een persoon in een groep, thuis vaak alleen. In een opname zijn er direct mensen om te helpen of iets te vragen, thuis is er ACT of Fact met ambulante hulp 1x per week. Van begin van de opname tot de eerste weken weer thuis zijn erg veel veranderingen voor een persoon.

Een persoon kan worden opgenomen en zonder spullen op een afdeling worden gezet, de persoon moet aan andere vragen of ze de spullen komen brengen, een persoon mag niet van de afdeling af, als de persoon alleen is moet de persoon het doen met spullen die op de afdeling liggen. Wanneer een persoon voor iets anders een rechtszaak heeft mag de persoon hier niet heen.

Op een opname afdeling zitten ongeveer 20 mensen, wanneer een persoon altijd alleen woont en nu op een afdeling komt, kan het voor een persoon veel te druk zijn, te veel prikkels, te veel indrukken. Een persoon kan lang de tijd nodig hebben meer rust te vinden op een afdeling. Voor een persoon kan dit ook te veel in 1x keer zijn.

De persoon zit op een afdeling met 20 vreemde, wanneer een persoon wat stiller is heeft het minder contacten met hulpverleners, omdat zij vaak bezig zijn met de aandacht vragers. De persoon valt veel minder op en krijgt minder momenten. Vaak heeft de persoon meer moeite met het leggen van contacten waardoor een persoon de gehele dag alleen is en zich eenzaam voelt op een afdeling, of meer mensen zitten op hun kamer waardoor er niemand is om te praten.

behandelen

In een opname is vaak weinig tijd en oog voor de persoon, hierdoor worden veel dingen niet gezien en gehoord. De persoon heeft veel vrije tijd en weinig of geen therapie. Vaak bestaat de behandeling uit alleen medicatie, met wekelijks een gesprek en wachten tot de tijd voorbij is om weer naar huis te gaan.

Een persoon heeft het gevoel de tijd uit te zitten, er gebeurt niks, veranderd niks, het kan zorgen dat een persoon juist achteruit gaat waardoor een persoon langer moet blijven, of veel meer gedachten heeft waardoor de persoon meer problematiek ervaart. De persoon krijgt hiervoor medicatie die dan word opgehoogd. Vaak in een opname hebben personen veel verschillende medicatie. Voor alle bijwerkingen krijgt een persoon andere medicatie. Medicatie kan worden voor geschreven op de bijwerkingen zoals Lorazepam rustgever als slaappil.

In een opname zijn er mensen die bevriend raken, elkaar helpen, als een persoon naar huis gaat, worden soms gegevens uitgewisseld, maar vaak blijkt dat de contacten verwateren, en de persoon weer alleen thuis zit. Voor een persoon is het belangrijk om thuis de draad weer op te pakken, ik moet het zelf doen anders gebeurt het niet. Het is anders denken dan op een afdeling. Voor een persoon is het vaak veranderen, wat veel energie kost voor een persoon.

In een opname word vaak te weinig gewerkt aan het echte herstel van het leren van signalen kennen en er beter mee omgaan, of door het maken en leren van een signaleringsplan, waardoor een persoon iets zou leren wat het thuis wat mee kan. Vaak krijgt een persoon een terugval omdat er te weinig word geleerd in de diagnose en signalen, of dingen anders aan te pakken.

Tijdens een opname is het belangrijk om dingen te doen te hebben, vaak zijn deze niet op een afdeling, denk bijvoorbeeld aan handwerken of een puzzel. Verveling is slecht voor de signalen en gedachten, het is belangrijk om bezig te blijven, door te zetten en opnieuw te starten. Het kan lastig zijn om te starten met een activiteit om te gaan doen, maak hiervan een doel voor aankomende week.

gevolgen

In een opname is vaak weinig structuur, wanneer deze ontbreekt leert een persoon dit niet op een afdeling bij, hierdoor blijft de problematiek bestaan en is er geen verbetering als de persoon naar huis gaat, waardoor het zo blijft. Vaak bestaat de structuur uit maaltijden en medicatie.

Om opgenomen te worden met een IBS of RM krijgt een persoon een diagnose van de hoogste stapel, in een rechtbank worden signalen uitvergroot, dingen die een persoon heeft gedaan extra dik onderstreept. Als er anders zou worden gekeken en beter worden geluisterd naar de persoon zouden sommige opname niet worden uitgesproken. Een RM zegt iets over het gedrag van een persoon op dat moment, het zegt niks over hoe de omgeving is zoals met veel overlast en actie reactie. De persoon is psychisch en dader.

Tijdens een opname is er vaak veel verveling, niet weten wat te gaan doen of het niet opgestart komen om iets te gaan doen, hierdoor krijgt een persoon meer gedachten en hogere signalen, tegen de verveling word vaak niks gedaan alleen als een persoon hoge signalen uit.

Voor een persoon is het moeilijk te verkroppen dat hij/zij is opgenomen en 24 uur vrije tijd heeft per dag, de persoon leert te weinig om mee verder te kunnen, waarom is dit nodig dan? Het kan zorgen voor veel meer vragen, piekeren en slecht slapen. Voor een persoon kan het erg nutteloos voelen, uitzichtloos worden.

De persoon is berecht, veroordeeld, is in de rechtbank geweest en heeft een uitspraak gehad. Vanaf dat moment staat het overal vast dat een persoon in een opname is geweest en hiervoor een rechtszaak heeft gehad die is aangespannen door de instantie. Dit is een extra stempel op de persoon, waar de persoon niet vanaf komt, of de opname nu terecht of onterecht is.

Wanneer een opname onterecht is word hier vaak geen gehoor aangegeven, de persoon kan er klachten over indienen, het aangeven bij begeleiding behandelaar of manager, maar het word niet teruggedraaid. Een persoon moet naar de rechtbank om het eerder stop te laten zetten en om te bewijzen dat het onterecht is, vaak is er te weinig bewijs om dit te doen.

Na de veroordeling krijgt een persoon het gevoel ik ben niet gek, van alles te gelijk gaat door de persoon heen. De stempel geeft het gevoel van onmacht, schuld, fout, het niet meer weten/ verward. De persoon gaat vanaf die dag anders naar zichzelf kijken. Voor een persoon is dit een totale verandering van het leven, zeker bij de eerste opname en wanneer alles nieuw is. Vaak is er in de eerste opname weinig oog voor dat het de eerste keer is en alles veel impact heeft.

Plan

Praat met personen over een opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Vraag waarom de persoon is opgenomen, welke diagnose een persoon heeft, wat de persoon merkte van signalen vooraf, hoe het verloop is van een opname. Het praten over het onderwerp kan de taboe verminderen.

Lees de ervaringsverhalen van een persoon die is opgenomen geweest, stel de persoon vragen over hoe het was. Stel een instantie vragen over hoe een opname verloopt en wat een persoon mag verwachten. Vraag of u de naasten enkele vragen mag stellen over het verloop. Ieder persoon zal het anders ervaren, er zit ook een groot verschil in de instantie qua hulp.

Een opname voor een persoon is anders dan hoe het is voor een naasten. Een opname heeft veel impact op een persoon, het kan voor een persoon een nare tijd zijn om aan terug te denken. Het is daarom belangrijk om contacten en leuke momenten te hebben tijdens een opname en door te blijven gaan over wat voor u belangrijk is, kom met goede duidelijke punten. Schakel PVP.nl in voor meer hulp tijdens een opname.

Voor een persoon is een opname meer dan alleen op een andere plek zijn, het heeft veel impact op een persoon. Het is belangrijk de persoon te steunen in de moeilijke tijd en met de persoon het gesprek aan te gaan, een persoon mag altijd bezoek ontvangen tijdens een opname. Tijdens een opname is het des te meer belangrijk personen die dichtbij staan te zien en te spreken.

Maak een afspraak bij een opname afdeling en vraag of u een rondleiding kan krijgen en wat mensen zou mogen spreken. Het geeft een duidelijk beeld van een opname en hoe het er aan toe gaat. Hoe het staat omschreven op de website is vaak mooier dan de praktijk.