Wat is het

Omdat er veel bezuinigd word word de kwaliteit van zorg steeds minder. Veel personen gaan deeltijd werken of vertrekken. Wanneer een persoon maar 2 dagen in de week werkt is het voor andere erg lastig om hulp te krijgen, alleen op die dagen met 8 uur dus 16 uur per week. Het bezuinigen zoals het de afgelopen 10 jaar gaat kost ggz de specialisme. Voor alles is een wachtlijst, in die tijd van wachten is er vaak geen hulp, de persoon heeft vaak al chronische klachten voor de persoon kan beginnen. Hierdoor is het vaker geen uitzondering meer dat er veel meer specialistische zorg nodig is voor 1 persoon en langduriger.

Herkennen

In een opname van GGZ, in een ziekenhuis wat ggz is, werken voor 4 afdelingen:

• 2 managers
• 2 psychiaters 1 voor 1 afdeling, 1 voor 3 afdelingen en werk 2 dagen
• 1 psycholoog voor alle afdelingen. De psycholoog is werkzaam als EMDR therapeut en is 3 dagen per week aanwezig.
• 1 maatschappelijk werk voor alle afdelingen
• 4 teams begeleiders aan verpleegkundige. Vaak is het alleen medicatie en een gesprek wat met iedereen gevoerd kan worden.
• 2 ervaringsdeskundige voor alle afdelingen, maar deze hebben vaak andere taken als begeleiden of gesprekken.

Een GGZ ziekenhuis is totaal ander dan een ziekenhuis voor lichamelijke problematiek, waar een persoon vaak goed en deskundig word geholpen. In GGZ is er vaak weinig oog voor een persoon, word weinig geobserveerd en niet verder geholpen. In de lichamelijke zorg zou dit zijn met een gebroken been naar de spoed eisende hulp en laten zitten tot een fractuur en dan niks doen.

Wanneer er maar 1 psychiater is voor 3 afdelingen a 20 mensen en hij werkt 2 dagen is dit niet voldoende om iedereen, dus 60 mensen, iedere week te spreken. Hierdoor is het voor veel personen niet mogelijk een gesprek te hebben met de psychiater minimaal 1x per week, het is dan minder specialistisch. Een persoon behoord elke week gesprekken te hebben, maar krijgt vaak 1x per half jaar of jaar een gesprek.

Wanneer problematiek niet word begrepen is dit zeer naar voor de persoon, wanneer een psychiater hier geen gehoor aangeeft, zorgt dit voor een negatief effect in het contact. De persoon wil graag behandeling maar de psychiater weigert deze, en weigert een doorverwijzing, hierdoor zit een persoon zonder hulp en medicatie te wachten in een opname. De diagnose is niet gepast en na onafhankelijk onderzoek de diagnose die de persoon zei, maar de psychiater weigert de hulp te regelen.

De begeleiders gaan weg van de instantie door de 2 managers, die vaak geen gehoor geven aan dat personen niet behandeld worden en geen therapie krijgen. De begeleiders hebben vaak minder kennis van een diagnose en zijn meer voor de dagelijkse kleine dingen dan een goed gesprek of werken aan. Toch is een persoon 24 uur afhankelijk van de begeleiders voor hulp.

Vele begeleiders hebben hierdoor veel te weinig tijd om iedereen te spreken op een dag, hierdoor komt het voor dat er ook met begeleiders geen gesprekken zijn in een week. Begeleiders zijn vaak leerlingen, of flex, pool, uitzendkracht, vast personeel is zelden. Hierdoor moet een persoon alles keer op keer uitleggen omdat het steeds iemand is voor 1 of 2 keer en dan lange tijd niet.

behandelen

Tijdens de opname is er geen dagstructuur en is het lang leven de lol zolang het maar rustig is en een persoon op tijd de medicatie inneemt. Een persoon heeft vaak 24 uur vrije tijd en geen gesprekken of behandeling. De behandeling bestaat uit medicatie om de signalen en gedachten te denken, niet om te leren, te herstellen of te verbeteren.

Op vrijdag en zaterdag geven begeleiders vaak aan het moet gezellig zijn of ik kom hier voor je dag wat op te fleuren. Hoe kan het gezellig en leuk zijn in een GGZ opname met zoveel problematiek, die niet is aangepakt? Het is het verstoppen van problematiek, een masker opzetten en doen of het een leuke avond is.

Wanneer een afdeling sluit, komt dit ook door kwaliteit van zorg, de aanpak voor cliënten begeleiders. Het heeft niet alleen te maken met geld, maar veel meer met het beleid dat is gevoerd. De instantie krijgt het niet voor elkaar nieuw personeel te krijgen en lang te behouden dan 1 jaar.

Om hulp te krijgen van een begeleider moet een persoon erom vragen, het is niet dat een begeleider standaard een tijd heeft dat hij/.zij langskomt voor een gesprek, word er niks gevraagd, is er niks, word er een dag niks gezegd. wanneer een persoon minder vertrouwen heeft in personen, meer verlegen is zal het minder snel iets vragen, ook niet als het eigenlijk misschien ergens wel nodig zou kunnen zijn. De grootste vragen zijn de grootste krijgers en hebben de meeste aandacht en tijd, andere worden over het hoofd gezien.

gevolgen

Door geen gesprekken, door begeleiding die er vaak te weinig van weet, hierdoor niet begeleiden met het probleem of het verbeteren van signalen of gedachten, met het starten van een dagstructuur, door geen therapie, door niet verder te komen, kan een persoon alleen maar verder opraken.

Door personeel te kort is het vaak onmogelijk om goede zorg te blijven leveren die gericht is op het herstel. Wanneer een persoon zijn tijd moet uitzitten en moet wachten ( waarop?) gaat een persoon zich meer vervelen, hierdoor gaat een persoon meer piekeren, hierdoor lopen signalen meer op, een persoon heeft er last van dat er geen structuur is en dat er overdag niet word gewerkt aan een herstel.

Wanneer er geen dagstructuur is gaan personen rondlopen, rond hangen, niks doen, zitten, hierdoor nemen maalgedachten alleen maar toe, kunnen signalen alleen maar meer oplopen en is de kans op een de pressie zeer groot. De persoon ervaart geen hulp en word niet begrepen in de problematiek. Het uitzitten van de tijd kan veel meer schade geven dan werken aan een dagstructuur.

Veel van de tijd gaat verloren tijdens een opname, een persoon kan stappen maken als de hulp gepast is. Zolang er geen gepaste hulp is en een persoon ook niet kan rekenen dat deze er gaat komen kan het voor een persoon steeds smeer uitzichtloos worden. Een persoon kan achteruit gaan in een opname, zonder dat er iets mee gebeurt, ook al word het duidelijk vermeld.

In de instantie is alles gericht op zelfstandig zijn, niet op het worden maar het zijn, wanneer iemand minder zelfstandig is word er vaak niks mee gedaan. Wanneer een persoon hulp vraagt is het kan je dan niet zelf dan? Begeleiders hebben vaak het stuk herstel al opgegeven en zien een persoon al complex. Het huishouden en de voeding worden voor een persoon overgenomen, maar een persoon doet dan verder niks op een dag. Er word personen niet geleerd en gemotiveerd dingen weer op te pakken en aan te pakken om beter weg te kunnen. Hierdoor lijkt het voor veel personen op wonen in een ziekenhuis, waar vele al jaren wonen.

plan

Een dagstructuur is belangrijk ook voor mensen in een opname, het is belangrijk dat hier door het gehele team aan gewerkt word, door elke begeleider, dat de personen ’s ochtend worden gewekt, om op tijd op te staan, dat personen 5 ochtenden in de week herstelgerichte therapie volgen en ontspanning en sport. Het is belangrijk om de personen te motiveren zich in te zetten voor het herstel. Het zou het beleid moeten zijn van een instantie, zo gaan wij te werk.

Wanneer een persoon niet is geweest op een afspraak, kunt u het gesprek met de persoon aan gaan. Wanneer er een dagstructuur is kan de persoon elke dag worden aangesproken op dingen te doen, waardoor een persoon eerder uit zichzelf dingen gaat doen, anders gaat denken en dingen gaat op pakken. De reden dat het nodig is: Je wilt toch herstellen daar moet je wel iets voor doen. Het kan helpen om nu juist die lastige momenten over heen te stappen, waar de persoon normaal kiest voor weglopen.

Er zou meer controle moeten zijn op het handelen van een psychiater, hoe hij/zij te werk gaat, hoe de persoon handelt, hoe de persoon praat en dingen uitlegt. Veel psychiater zijn minder geschikt als zorg persoon die hulp verleent, stellen te snel diagnose en denken snel klaar te zijn op volgende, of stellen aan de lopende band diagnose, of een persoon heeft meerdere keren op een dag een hand vol met medicatie.

Tijdens een opname is het belangrijk te leren, om dingen te verbeteren om een basis te krijgen wat minimaal nodig is om het een jaar thuis uit te houden weer op eigen benen te staan. Personen die het kunnen zouden zelf het huishouden moeten doen of met een begeleider als ze naar een huis gaan is er geen huishouding die dit komt doen, net als het koken. Het is belangrijk dat de balans er weer is en dat het een gewoonte is om het langer vol te houden.

Er zou veel beter naar een persoon geluisterd moeten worden, veel beter moeten gerapporteerd, vaak zijn deze zeer kort en vaak zonder iets te vragen, dus …. Naar een persoon word zelden echt geluisterd waardoor een persoon niet het gevoel heeft te mogen en kunnen herstellen. Aan een persoon word zelden iets gevraagd, hierdoor is een hoop onbekend, een persoon verteld niet alles als het niet word gevraagd. De wensen van een cliënt, feiten, onderbouwing, eerdere diagnose, zouden meer moeten wegen als een mening van een psychiater.

Er zou niet gekeken moeten worden naar diagnose maar naar signalen waar een persoon last van heeft. Door een diagnose word een persoon direct in een hokje gestopt en krijgt die pillen en die hulp. Door beter te kijken naar de signalen vallen ook dingen als lichamelijke problematiek meer op, is het anders om te starten met hulp en zijn er meer kansen dingen te verbeteren. Een diagnose is iets algemeens en zegt niks over een persoon over de ernst of de oorzaak zoals niet elk trauma uit zich op dezelfde manier.