Is GGZ een revalidatiecentrum voor mentale problematiek?

Wat is het

Bij een revalidatiecentrum is het normaal dat een persoon een overzicht krijgt met minimaal 15 uur ingeplande hulp. Er word geleerd om te gaan met de beperking, om dit goed te leren verwerken. Er word doelgericht gewerkt aan herstel en nauwlettend gekeken naar mogelijkheden. Er word veel gemotiveerd en gestimuleerd. Uit eindelijk kan de persoon de stappen zetten die nodig zijn, de persoon ziet weer mogelijkheden voor de toekomst.

Iemand in een revalidatiecentrum word vaak beter geholpen en heeft meer kans voor een deel te herstellen als mensen met mentale problematiek. Het revalidatiecentrum is gericht op herstel en de vooruitgang, in de mentale gezondheidszorg is het meer algemeen beleid met diagnose met een standaard behandeling. Wanneer word GGZ een revalidatiecentrum voor psychische problematiek?

Wanneer iemand een dwarslaesie heeft opgelopen en moet revalideren en opnieuw moet leren lopen word er een fysio ergo en vele andere specialisten ingezet met het doel de persoon te laten lopen, hoe lang dit ook duurt en hoe langzaam dit gaat. De specialisten hebben een heel traject dat de persoon moet doorlopen, wanneer het goed verloopt is goed herstel mogelijk. Ze nemen de tijd voor het herstel. Ook al is het complex er word gewerkt aan het verbeteren, er word doorgegaan.

Herkennen

Het herstel is voor beide gelijk, de ene persoon hersteld wel de andere niet, dit is zo in een revalidatiecentrum en bij GGZ. De kansen die er zijn zijn bij een revalidatiecentrum groter dan bij GGZ. GGZ heeft een menig en deze mening moet worden uitgevoerd, het kan ook opgeëist worden. In een revalidatiecentrum ligt de keuze vaak meer in het team en de persoon, het word besproken en overlegt met de persoon.

Wanneer iemand een depressie heeft kan het hulp vragen aan GGZ voor het behandelen hiervan. De hulp bestaat vaak uit medicatie en een persoon leert niet beter met de depressie om te gaan. Bij GGZ is algemene kennis, psycholoog, psychiater maar niet iemand die trauma specialist is of voor welke andere diagnose. Er is vaak weinig tijd en aandacht voor de persoon.

Bij een diagnose word er enkel minimaal therapie geboden in GGZ. Er is geen specialisme aanwezig verder die kan helpen bij het verminderen van de klachten en de aanpak van de hoeveelheid problematiek. Doordat het ontbreek aan kennis over diagnose. Bij GGZ word weinig tot niet volledig ingezet op de herstel van de persoon. Het aantal uren van minimaal 15 is niet mogelijk en überhaupt therapie krijgen is een hele klus.

In een revalidatiecentrum is er op diverse gebieden hulp en ondersteuning, het is meer dan alleen de problematiek van het lopen, er is aandacht voor mentale problematiek. Bij GGZ is de hulp vaak gericht op alleen een diagnose die is vastgesteld, personen krijgen algemene hulp voor bijvoorbeeld een depressie, het vaak niet op de persoon aangepast.

Lichamelijke problematiek word beter begrepen dan mentale problematiek, het is zichtbaar, het is meer duidelijk, iemand kan zich er een voorstelling van maken. Mentale problematiek is niet zichtbaar, het kan alleen geuit worden, er kunnen discussie over gevoerd worden. Het is niet duidelijk en vaak word het niet begrepen. Een revalidatiecentrum is revalideren van lichamelijke klachten GGZ is en revalidatie voor psychische klachten

Behandelen

GGZ zou meer oog moeten hebben voor de signalen waar een persoon last van heeft en niet naar de diagnose. Er zijn te veel diagnose die op elkaar lijken wat het verwarrend maak. De signalen geven duidelijk aan waar de problematiek ligt en wat moet worden behandeld. Het geeft een veel beter beeld van de persoon en er kan gerichter behandeld worden.

GGZ zou meer kunnen doen aan preventie en voorlichting over mentale problematiek, om het meer bespreekbaar te maken en het imago dat het nu heeft te veranderen. Het te laten zien dat ze er zijn voor het land zodat iedereen meer vertrouwen kan krijgen in GGZ, zodat problematiek bespreekbaar is, het normaal is hulp te vragen, dat taboe word doorbroken.

Wanneer ggz als een revalidatie centrum word gezien voor het herstellen van mentale problematiek, het meer normaal om hulp te vragen en zijn er veel minder vooroordelen dan er nu zijn. Het is niet alleen de menatle problematiek, maar de samenleving oordeelt hierop, er zijn minder kansen, voor een persoon maakt dit het hebben van mentale problematiek extra zwaar.

Alleen met de juiste hulp kan een persoon herstellen van mentale problematiek, er moet een klik zijn met de medewerker. Bij een revalidatiecentrum is er vaak sneller een klik. Bij een revalidatiecentrum is de inzet herstellen en vooruit komen, het begeleiden en stappen zetten, het werken met doelen. In GGZ word er een behandelplan gemaakt maar vaak verder niks mee gedaan, het is zelden dat er een signaleringsplan word gemaakt om de signalen beter te begrijpen.

Gevolgen

GGZ is niet herstelgericht aan het werkt en hiermee niet in het belang van persoon. In de GGZ is het niet mogelijk iets te leren op het gebied van de problematiek, hiervoor is er te weinig duidelijk bij de hulpverleners. En word er te veel gestuurd op zelfstandig zijn en niet op het ondersteunen en hulp bij de problematiek. De situatie uit het verleden en diagnose, zijn niet bespreekbaar tot nu toe, het is simpelweg eroverheen stappen en loslaten, terwijl dit alleen mogelijk is als ze bespreekbaar zijn.

In GGZ word er een behandelplan opgesteld met doelen. Aan deze doelen word weinig zichtbaar gedaan om deze te verbeteren. Daarnaast is de geboden hulp vaak te kort te weinig en specialistisch genoeg. De doelen zijn vaak de menig van de behandelaar en minder passend bij de persoon. Hierdoor word er niet doelmatig aan de doelen gewerkt. Bij GGZ word een persoon opgegeven en duurt het zeer lang voor er een start word gemaakt met herstel.

Bij GGZ worden veel problematiek niet gezien, signalen worden vaak niet begrepen en er worden vele diagnose gesteld en dan is een persoon al snel complex. In de revalidatie word er gelet op alle signalen, het is zichtbaar en word begrepen en de hulp kan worden aangepast voor een beter resultaat. Complex betekend vaak geen behandeling, uitbehandeld, niet starten van behandeling.

Iemand met lichamelijke problematiek, die hersteld is, of voor een zeer groot deel, kan werken en komt aan het werk, de beperking hoeft geen onderdeel te zijn van de kansen op de arbeidsmarkt. Bij menatle problematiek, blijft het het hele leven aan de persoon vast hangen, zodra een personen diagnose krijgt is het psychisch en zijn kansen klein op werk. Zeker als een persoon een opname heeft gehad. Dit is bij lichte problematiek en zware.

Creatief is geen dagbesteding of dagprogramma, maar iets voor in de avonduren of het weekend voor de ontspanning. Op het terrein is niks te doen voor het werken aan herstel. De persoon moet zelf werken aan zijn herstel en herstellen met minimale hulp van GGZ. Wanneer een persoon het grootste gedeelte van de dag bezig is met creativiteit wil dit zeggen dat de persoon veel veel vrije uren heeft die vrij in te vullen zijn en niet worden besteed aan een therapie of enige vorm van herstel. De persoon vermaakt zich alleen en probeer zo de dag door te komen. Dit heeft geen effect op het herstel en verbeteren van de problematiek.

Plan

De GGZ zou een voorbeeld moeten nemen aan een revalidatiecentrum en de manier hoe daar hulp word geboden. De manier is meer klantvriendelijker en er zijn personen die meer gehoor geven. De manier van een revalidatie centrum is meer gepast voor een persoon met mentale problematiek dan nu word gegeven. Het zijn vaak kleine aanpassingen die het veel verbeteren.

GGZ hulp is vaak maar 1 uur per week, het maakt niet uit welke diagnose een persoon heeft. Er word geen onderscheid gemaakt tussen zware hulp en lichte hulp. Een persoon met een zware depressie krijgt 1 uur ambulante hulp. Tot dat er een plek is voor een opname, waar meer gesprekken zijn maar de persoon zijn tijd uitzit, vaak alleen medicatie heeft en niet bezig is met het herstel. In een revalidatiecentrum is het aantal uren afhankelijk van de problematiek, iemand met lichte problematiek krijgt minder hulp dan iemand met zware problematiek. De hulp is afgestemd op de persoon en kan 3 uur of meer per week zijn. Hierdoor is de kans op een herstel al groter.

GGZ zou meer moeten inzetten op therapie, het voorlichten het leren, het educatieve stuk van mentale gezondheid. Het leren is zeer belangrijk om het niet vaker te laten voorkomen, 1 x was al erg genoeg een hoge bui of een crisis. Door het niet educatief an te bieden word er niet geleerd en veel dingen lost een persoon zelf op met veel medicatie. Het leren is belangrijk om stappen te kunnen zetten, het te begrijpen, het te weten hoe het moet handelen. Therapie is duur en word daarom zelden voorgeschreven, vooral voor personen die complex zijn zit het er vaak niet in, het beleid is meer op het pappen en nathouden gericht, het doorkomen van de dag.

GGZ zou meer moeten doen aan het beter luisteren, signaleren en observeren tijdens een opname, het willen weten hoe het met de persoon gaat. Het kan zijn dat de persoon dagen niemand spreekt, dat behandelaren de persoon te stil vinden. De begeleiders geven aan dat het letterlijk de tijd uitzitten is. Het is niet gericht op het verbeteren van signalen en het voorkomen dat het opnieuw gebeurt, er is geen of zeer weinig zicht op hoe het met een persoon gaat, er word te weinig gesproken over de signalen die een persoon op een dag ervaart. Het luisteren is vaak met antwoorden als uhm ja uuuuhhh of zwijgen, ik kan daar nu niks aan doen. Het echt actief luisteren kennen veel medewerkers niet, komen zelden met tips of adviezen, hierdoor word er ook regelmatig verkeerd gerapporteerd.

Het herstellen kan pas als er een volledig beeld is van de problematiek, als er begrip is voor de situatie, als een persoon zich kan en mag uiten, als er gehoor word gegeven aan de problematiek. In een revalidatiecentrum is het duidelijk waardoor een persoon komt, het word vaak niet verward. In de ggz is het vaak onduidelijk en een mening van een medewerker. Deze wisselen vaak waardoor er geen duidelijk beeld is.