PTSS door hulpverlener

Wat is het

Behandelaren behoren zich op een gepaste manier te gedragen tegen over een cliënt. Gelukkig doet ook het merendeel van de hulpverleners dit. In een praktijk gaat het vaak beter dan een instelling. In een praktijk is er vaak meer oog voor de Cliënt en word er beter op signalen gelet hierdoor is er vaak een beter beeld.

Een trauma loopt een cliënt niet zomaar op binnen de mentale gezondheidszorg, het is een lange periode die hierover heen gaat en het heeft te maken met het gedrag van de hulpverlening, de uitingen die er zijn, de woordkeuze, hulpaanbod en de manier van samenwerken. Wanneer een cliënt enige tijd binnen de instelling is, veranderd vaak het gedrag van een behandelaar. De behandelaar gaat zich vaak gedragen als ik weet het beter en jij moet naar mij luisteren. Hierdoor veranderd de manier van contact al snel, er is geen samenwerking mogelijk

Herkennen

niet erkennen van het trauma doordat er weinig bekent is over het erkennen bij een cliënt in signalen of dat er niet naar word gevraagd. Een trauma word vaak verward met een andere diagnose. Ptss word nu vaak gezien als psychose en een herbeleving als hallucineren of wanen. Wanneer een trauma en herbeleving word erkent kan er direct worden gestart met hulpverlening voor het trauma en alle signalen. Hierdoor hoeft een cliënt niet onnodig te wachten. Door in het gesprek alert te zijn op trauma’s worden meer personen erkent in hun trauma en kan hulp beter.

niet passend, er is iets gezien maar iets belangrijks niet. er is een trauma maar een depressie word als eerste behandeld. Of de diagnose die gesteld is niet passend bij de signalen, waardoor signalen niet worden gezien of te weinig aan word gewerkt. Diagnose kunnen in 1x beter worden gesteld wanneer hulpverlening meer tijd neemt om de diagnose te stellen en hier meerdere onderzoeken naar doet.

vaak diagnose van de hoogste stapel van uit verschillende gebieden. Het is zeer onduidelijk en bezorgt een cliënt veel nare gedachten. Cliënten krijgen vaak al 4 of 5 diagnose in een keer, hierdoor is er geen goed beeld van welke nu de belangrijkste is of dat alle diagnose kloppen. De diagnose blijven staan waardoor het kan zijn dat een cliënt 35 diagnose heeft en het een zeer onoverzichtelijk iets word.

te veel medicatie in een keer, vaak verschillende rustgevers, waardoor het gedrag van een cliënt veranderd en een behandelaar hierop reageert. Of zegt zie je nu wel jij hebt dat de medicatie werkt. Medicatie voor iets anders, rustgever gebruiken als slaapmedicatie of anti psychotici gebruiken als rustgever. Hierdoor word medicatie niet gebruik waarvoor het bestemd is. Medicatie die de dag niet is ingenomen word vernietigd. dwangmedicatie kan zorgen voor een zeer nare ervaring wanneer een cliënt de diagnose niet heeft en de medicatie hierdoor weigert maar word verplicht ze toch te nemen. Vaak is er een goede reden dat de cliënt dit niet wilt, hier word vaak geen gehoor aangegeven.

sommige cliënten, je herhaald altijd, kan je er niet overheen stappen dan, kan je dat niet alleen, ja maar … toen wilde jij niet … De manier van woordgebruik is bepalend in het contact. We kunnen nu niet alles direct oplossen, ik heb ook kant en klare oplossing. Dat weet de cliënt ook en dat verwacht de cliënt ook niet, wanneer een cliënt het aangeeft is het vaak al iets wat lang stand houd en niet de aandacht heft die het had moeten hebben. Negatief praten van jij kunt dat toch niet, is minderwaardig en helpt een cliënt niet. Minderwaardig Duidelijk laten merken dat hij/zij behandelaar is en cliënt weinig in te brengen heeft. Hierdoor ontstaat er een scheve balans. De behandelaar vind punten om een cliënt op te pakken of regelmatig te herhalen. Wanneer het gedrag ongepast langer aan houd en een cliënt hier steeds meer last van krijgt loop het een trauma op wat kan uitlopen tot een PTSS

In de mentale gezondheidszorg gaan veel dingen fout, personen krijgen verkeerde diagnose of te veel diagnose, fouten in medicatie, geen gepaste hulp of hulpaanbod. Bij elke diagnose vraagt een persoon zich af heb ik deze wel of niet? Het geeft een geheel verdraaid zelfbeeld van de persoon in wat de persoon kan. Wanneer een persoon regelmatig aangeeft waar het probleem zit en wat er aan gedaan moet worden, maar de mentale gezondheidszorg zegt iets anders en pakt het niet aan, kan een persoon zich niet gehoord voelen, wanneer dit lang aanhoud word dit traumatiserend voor de persoon.

Behandelen

De instelling is vaak wij leveren goede zorg/hulp dus het ligt aan cliënt. Een instelling of behandelaar zal het niet toegeven wanneer iets niet oké verloopt. Hierdoor is er geen eerlijkheid van beide kanten en zal een cliënt altijd de schuld worden toegewezen door het ligt aan jou jij werkt nergens aan mee. Geen sorry of excuus van behandelaar naar cliënt, hierdoor worden problemen of fouten van uit de hulpverlener niet erkent. Door geen erkenning word het een opstapeling van problemen die niet bespreekbaar zijn.

Geen erkenning voor het oplopen van schade door een behandelaar of door medicatie voorschriften. Door geen erkenning is er vaak geen samenwerking en contact meer mogelijk. De cliënt loopt door de schade een trauma op en moet daarvoor in een behandeling, het gevoel, emoties en gedachten veranderen vaak niet. Hulpverleners geven vaak aan dat een cliënt wantrouwen heeft. Vaak komt dit door het verleden in de mentale gezondheidszorg. Wanneer een cliënt dit aangeeft word het vaak genegeerd en ligt het aan de cliënt.

Opname zeker wanneer deze onterecht is of op grond van verkeerde diagnose, dit word niet terug gedraaid omdat het een rechtelijk besluit is. Het blijft in het dossier staan en er word gewerkt aan de diagnose die er niet is maar de PTSS word niet behandeld. Hulpaanbod wat niet gericht is op het herstel omdat het te minimaal is of niet passend bij de signalen. De hulp is op een minder niveau omdat het geen hulpverleners zijn op het gebied van 1 diagnose. Een Cliënt wacht vaak erg lang op een aanpak van een trauma, hierdoor komt het vaak voor dat een Cliënt meer dan 10 jaar wacht op de juiste hulp en erkenning van trauma’s of PTSS. In deze periode is er geen aandacht voor stress en trauma, want een Cliënt kan er geen last van hebben omdat het te lang geleden is.

Behandelaren geven vaak aan kan niet of geen tijd, hierdoor is het moment dat een Cliënt belt, vaak in een soort crisis, niet zichtbaar bij een hulpverlener en komt er geen hulp voor de cliënt.Volgens behandelaren kunt u als respectloos worden gezien, er word geen gesprek gevoerd hierover en de punten zijn hierdoor niet bespreekbaar en staan in de weg van het contact. Veel vragen en aangeven van een behandeling maar deze niet krijgen met smoezen of reden die vaak niet passend zijn. De hulpverleners geven aan dat het te complexe vragen zijn.

Verkleinen : Vaak word het probleem van de cliënt verkleint zoals een stressje of spaninkje. Over mentale problematiek zijn veel vooroordelen, ook hulpverleners hebben vooroordelen. Door de vooroordelen word veel van de signalen niet gezien en of gehoor aangeven. De hulpverlener heeft al een beeld van de cliënt en deze zorgt ervoor dat bijvoorbeeld tornado word gezien als stressje.

In de mentale gezondheidszorg is het vaak dat hulpverleners het beter weten dan de personen, vaak word gezegd we moeten het samen doen, zonder jou is er niks mogelijk. Toch blijkt vaak dat wat er word ingebracht er niet toe doet en dat een hulpverlener zelf het plan maakten uitvoert wat de persoon hier ook van vind. Het moeten wachten op een wachtlijst voor een persoon aan de beurt is voor hulp kan veel vragen oproepen, wat nu, ik heb nu hulp nodig, maar wat moet ik nu dan doen? Het kan ervoor zorgen dat een persoon zich meer zorgen gaat maken over de gezondheid waardoor de persoon meer buien heeft op een dag.

Wanneer een persoon een crisisdienst belt omdat het in een crisis zit, en dan te horen krijgt dat een persoon zich aanstelt of dat het maar een wandeling moet gaan maken, heeft niks te maken met helpen uit de crisis. De persoon blijft alleen in de crisis waardoor het extra naar is voor de persoon omdat het niet geholpen word. Een persoon kan er triggers van oplopen, zoals bijvoorbeeld een woord trigger zoals het woord diagnose of behandeling. De persoon heeft er gelijk nare herinneringen aan en kan hierdoor veel stress ervaren. Het kan herbelevingen oproepen wanneer er over de trigger word gesproken.

Gevolgen

Door een opstapeling van fouten kan een persoon steeds meer getraumatiseerd raken door de mentale gezondheidszorg. Het gaat vaak in kleine stappen die er uiteindelijk voor zorgen dat een persoon getraumatiseerd is door een instantie en hierdoor een PTSS heeft opgelopen. Een persoon binnen de mentale gezondheidszorg krijgt vaak een diagnose binnen 1 uur tijdens de intake, de persoon is dan vaak nerveus of zenuwachtig omdat het nieuw is, de persoon een drempel over moest om hulp te vragen, waardoor het een ander gesprek is. De hulpverlener is te snel met het oordeel en heeft vaak niet verder gekeken of uitgezocht. Het krijgen van een diagnose kan zeer veel schade opleveren voor een persoon, zeker als deze onjuist zijn gesteld en er verder geen gepaste hulp komt.

Wanneer er geen gehoor word gegeven aan de signalen die een cliënt aangeeft word de problematiek voor de cliënt alleen maar groter. Wanneer een trauma niet word behandeld krijgt een cliënt hier steeds meer last van en kan het oplopen tot PTSS. De punten worden niet uitgesproken waardoor dit ken koste gaat van het contact. Door de punten te bespreken kan een cliënt de punten meer verwerken en deels loslaten. Een cliënt is al extra beschadigd. Vaak zegt een behandelaar iets over de cliënt maar die mag hier niks over zeggen of het word genegeerd. De behandelaar word vaak boos en reageert of het probleem allemaal bij hun ligt wij doen ook nooit wat goed. Vaak word er niks gedaan met een trauma die is opgelopen binnen een instelling en word deze genegeerd. Het trauma loopt met nieuwe gebeurtenissen alleen maar op. Door erover te blijven zwijgen krijgt de cliënt meer problematiek.

De cliënt heeft geeft zich zelf de schuld/reden, voelt zich niet geholpen, en gaat niet vooruit. De cliënt gaat in plaats van vooruit achteruit, stil staan is meestal niet mogelijk. Het komt er minderwaardig over wanneer een hulpverlener niet juist handelt of weer niet de trauma’s erkend. Wij doen het goed dus wij hebben dat niet gedaan. Het leed van de cliënt gaat dag en nacht door, er zijn vele rechtszaken voor nodig om erkenning te krijgen van een trauma aangedaan door een hulpverlener. Door veel vooroordelen en beledigingen kan een cliënt zijn zelf vertrouwen en zelfbeeld verlagen. De cliënt krijgt extra problematiek.

Diagnose worden te snel gesteld waardoor een cliënt al snel meerdere diagnoses heeft. Over elke diagnose denkt de cliënt na of het mogelijk is dat hij/zij het heeft of niet. Dit kan een verdraaid zelfbeeld op leveren. Diagnose wanneer deze onjuist worden gesteld worden niet verwijderd uit het dossier, waardoor een cliënt steeds hetzelfde verhaal moet vertellen en weer niet gehoord erin worden. Door niet gehoord te worden, te veel diagnose en weinig begrip voor de situatie en hulpvraag van de cliënt kan het zijn dat de cliënt steeds meer een trauma oploopt van zaken die fout gaan en niet worden aangepakt.

Er is bewezen dat een deel van de medicatie word voorgeschreven niet werkzaam is. vaak is het zoeken naar het juiste werkende middel waardoor er veel medicatie word geslikt. Hierdoor blijven klachten en signalen groeien en neemt het probleem toe. Een cliënt kan een verkeerde diagnose hebben maar hiervoor wel pillen moeten slikken, hierdoor loopt de cliënt het gevaar om schade op te lopen. Medicatie word vaak veel langer voor geschreven dan mag veel medicatie is maar 2 weken. De medicatie word vaak voor jaren aan een stuk gebruikt.

Cliënt heeft vaak weinig te zeggen wanneer een hulp verlener ongepast gedrag uit naar cliënt. Er zijn weinig mogelijkheden en stappen die een cliënt kan nemen om het aan te pakken. Cliënten die getraumatiseerd zijn door behandelaren kunnen vaak moeilijk nog terecht bij een andere hulpverlener omdat het vertrouwen te veel beschadigd is. Cliënten met MCPTSS staan er vaak alleen voor met de trauma’s en alle signalen die dagelijks opspeelt ondanks de aanmelding bij een instelling. Cliënt weet vaak erg goed welke hulp er nodig is en waar het probleem ligt voor het bij de hulpverlening aankomt. De problematiek word vaak duidelijk en eerlijk uitgelegd waardoor er direct stappen kunnen worden genomen.

Behandelaren zijn zelden motiverend of stimulerend en wisselen vaak hierdoor is het voor de Cliënt moeilijk om goed in contact te blijven met een hulpverlener. Behandelaren geven aan welke behandeling moet plaats vinden maar vaak is er geen overleg in mogelijk. De hulpverleners dramt door over de aangeboden hulp ook al wilt de cliënt deze hulp niet. Wanneer de cliënt nee zegt is het weigeren van hulp, maar er word geen andere maner gezocht om een ander behandelaanbod te hebben.

Door vele wissels van behandelaren is het lastig voor de cliënt om een contact op te bouwen, hoe vaker een wissel hoe moeilijk dit word. Behandelaren hebben meestal algemene kennis van elke diagnose een beetje. Hierdoor kan een cliënt geen gerichte en gepaste zorg krijgen omdat er meer specialisme bij komt kijken. Voor trauma zijn er maar een paar afdelingen in het hele land, voor andere diagnose zijn geen aparte afdelingen. Omdat de cliënt niet word gehoord op het woord is de persoon niet geloofwaardig volgens de behandelaar waardoor er niet word geluisterd naar de cliënt.

Wanneer een persoon een PTSS heeft opgelopen, zijn de dingen die er zijn gebeurt vaak niet uitgesproken, er zijn geen veranderingen geweest en het is lange tijd doorgegaan. Nieuwe hulpverleners zeggen niks over hun voorganger en er is weinig begrip voor de hulp die er tot dan toe is geweest en wat dit doet met de persoon. Een persoon moet hierover heen stappen en met de nieuwe hulpverleners verder. Dit gaat vaak een paar keer goed maar kan later zorgen voor meer traumatische ervaringen, het word nooit verwerkt. Hierdoor is er steeds minder vertrouwen in de mentale gezondheidszorg.

Zaken die zijn beschreven in het medisch dossier worden zelden of nooit aangepast. Als een persoon een verkeerde diagnose heeft gekregen blijft deze er in staan, het was van het moment toen het gesteld was. Het hoeft niet te kloppen, waardoor er fouten staan in het dossier. Op deze fouten word jaren lang doorgegaan waardoor een persoon steeds moet herhalen wat wel juist is. Hierdoor krijgt een persoon bij te veel diagnose geen hulp, is het verwarrend wat klopt en word een persoon al snel als complex gezien.

Een diagnose is meer als een persoon heeft dit of dat. Een persoon is er mee bezig een hele dag, gaat dingen opzoeken wat het inhoud en wat de gevolgen kunnen zijn. De persoon leest hierdoor te veel informatie die voor een groot deel niet op de persoon van toepassing zijn, maar horen bij een algemene diagnose. Hierdoor kan een persoon meer piekeren, maal gedachten krijgen of vastzittende gedachten.

Doordat een persoon minder vertrouwen heeft in de hulpverlening zal het minder gesprekken voeren en zal het minder dingen aangeven. De persoon vind het vaak nutteloos en het heeft geen effect op de gezondheid. Een persoon kan meer wantrouwen krijgen naar de hulpverlening omdat het niet geholpen word, het geen gehoor krijgt bij de problematiek, omdat er geen stappen worden gezet en omdat dingen niet worden uitgesproken of gewijzingd.

Een persoon ervaart veel spanning en onrust omdat het onduidelijk is, het geen hoop geeft op herstellen. Het heeft vaak te maken met het aantal jaren in hulpverlening en de hulp die niet geboden is. Een persoon kan hierdoor sneller de moed opgeven en hierdoor niet meer de mogelijkheden of kansen zien. Een persoon kan hierdoor meer achteruit gaan. Wanneer een persoon lange tijd niet gehoord word in het probleem, kan een persoon steeds meer weerstand krijgen naar de mentale gezondheidszorg. Een persoon heeft niet het gevoel dat net nog verbeterd en dat er veranderingen komen. De persoon voelt zich vaak hulpeloos, eenzaam en alleen staan voor alles.

Plan

Het zou niet mogen voorkomen dat een persoon een PTSS oploopt van de mentale gezondheidszorg. De persoon zou juist geholpen moeten worden met de problematiek. Door vele bezuinigingen en lange wachtlijsten en vaak niet deskundig genoeg personeel gaat er veel fout waardoor er een grote kans is op een trauma en PTSS. Veel van de fouten hebben te maken met het stellen van diagnose. Helaas zijn er elk jaar mensen die door de mentale gezondheidszorg meer mentale problematiek krijgen.

De mentale gezondheidszorg neemt zelden verantwoordelijkheid voor fouten die zijn gemaakt. Hierdoor kan een persoon bij wissels alleen doorgaan met het nieuwe contact en moet doen of de jaren ervoor er niet zijn geweest. Door eerder de verantwoordelijkheid te nemen en toe te geven dat er fouten worden gemaakt, kunnen personen het meer met rust laten. In de mentale gezondheidszorg wat zelden iets geleerd zoals het omgaan met buien en het verminderen ervan. Hierdoor komt een persoon vaak in hoge signalen uit wat een zeer nare ervaring is voor de persoon. Vaak worden de hoge signalen niet gezien of te weinig gezien waardoor er te weinig op word gelet en een persoon meer kan krijgen van waarom moet ik nog in hulp als ik het toch zelf moet opknappen?

Een behandeling bestaat vaak alleen uit medicatie en geen therapie of cursus. Een persoon leert hier niet van de signalen of diagnose beter onder controle te hebben en te houden. Wanneer een persoon stopt met medicatie is de kans op een terugval daardoor zeer groot. Er word veelal medicatie voorgeschreven die verslavend is en een persoon van moet afkicken als het stopt. De medicatie moet eerst worden opgebouwd wat veel bijwerkingen geeft. De persoon krijgt dezelfde bijwerkingen wanneer het stopt. De persoon krijgt soms medicatie die de diagnose meer verslechterd zoals bij PTSS mag geen benzodiazepinen worden voorgeschreven. Van veel medicatie is niet bewezen dat het voor een grote groep helpt zo is anti depressiva maar werkzaam bij 1 op 3 personen.

Van welke signalen heeft u last? Wat doen de signalen met u? Wanneer komen deze het meest op? Bij welke diagnose zouden deze het beste passen? Het is belangrijk een duidelijk beeld te hebben wat de mentale problematiek met u doet en wat de gevolgen hiervan zijn, houd hiervoor dagelijks het dagboek bij met de schema’s en overzichten van de signalen en buien die opkomen.

Maak mentale problematiek altijd bespreekbaar, door het schrijven van ervaringen in een blog door stappen te zetten naar de klachten commissie of rechtbank. Het is belangrijk over het probleem en het leed dat is aangedaan te praten, het zorgt ervoor dat u meer mentale problematiek heeft. Kijk welke stappen gezet kunnen worden, vraag uw medisch dossier op bij uw behandelaar en zoek het gehele dossier uit. Maak aantekeningen van dingen die belangrijk zijn zet er een verwijzing bij zodat u het weer kunt terug vinden.

Het is belangrijk dat er erkenning komt voor de opgelopen PTSS binnen de mentale gezondheidszorg. Het is een hele klus om deze te krijgen met veel tegen werking. Het is belangrijk het wel te doen voor uzelf en het bewijs dat er ook echt fouten zijn gemaakt wat schade heeft gegeven. Door het niet te doen blijft het een groot probleem wat u dagelijks bezig houd.

Schrijf zoveel mogelijk vastzittende gedachten van u af om uw hoofd zoveel mogelijk te legen. Het is belangrijk om meer rust te nemen en te kijken naar nieuwe mogelijkheden. Het is belangrijk om te kijken welke manier nu beter voor u kan gaan werken om meer van de signalen af te komen of er meer grip op te hebben, dit kan door het in te delen in fase zoals wind storm tornado en orkaan of door actief te gaan sporten om alle spanning en frustratie eruit te sporten.

Vaak is het beter om te kijken naar andere manieren van hulp binnen de mentale gezondheidszorg, door in een praktijk hulp te vragen en niet in een grote instantie. Door te kijken naar cursussen die vaak veel kunnen helpen meer grip te krijgen op signalen of problematiek.

Klacht indienen tegen de persoon en het gene wat is aangedaan. Geef een duidelijke omschrijving en stuur zoveel mogelijk bewijs mee. Vaak is er te weinig bewijs dat het echt is gezegd doordat er geen opname is of iemand bijstond die het heeft gehoord.Spreek de behandelaar aan op het gedrag. Geef hierbij duidelijk aan houd u het zou willen zien of hoe het anders kan. Geeft een behandelaar geen gehoor vraag naar de leidinggevende van de afdeling voor een gesprek over de behandelaar.Schrijf een brief naar de geneesheer directeur met de klacht over de behandelaar en het gedrag wat de behandelaar heeft geuit. Geef hierbij aan wat het met u heeft gedaan en hoe het nu daardoor gaat.Vraag om een andere behandelaar die meer bij u past