PTSS, geheel of gedeeltelijk ingebeeld

Wat is het

Een arts met de opmerking ” PTSS, geheel of gedeeltelijk ingebeeld”, heeft geen begrip voor een trauma en de persoon. Het aangeven dat het is verzonnen zorgt voor meer schade. De persoon weet wat er is gebeurt en beleeft dit nog regelmatig in herbelevingen. Deze herbeleving en nachtmerries zijn signalen van een PTSS waar een persoon veel last van kan hebben, hierdoor minder goed kan slapen en hierdoor minder goed kan werken. Het vaststellen van PTSS en behandeling is zeer belangrijk.

Herkennen

Een PTSS is een diagnose die word gesteld door een psychiater, het inbeelden of verzinnen van een PTSS kijkt de persoon door heen, het zij signalen waar een persoon last van moet hebben om aan de diagnose te voldoen. Een persoon kan een trauma en een verhaal verzinnen, maar een PTSS diagnose word vaak niet naar 1x gesprek gesteld, hierdoor moet de persoon een verhaal volhouden tijdens de onderzoeken wat vaak niet mogelijk is als het echt is gebeurt.

De persoon word als een aansteller weg gezet, er is niks aan de hand, het is niet gebeurt, het is maar een verbeelding. Het is iets in de gedachten en niet echt. Hierdoor is er een totaal verkeerd beeld van de problematiek van de de persoon en kan de arts geen juiste beslissing nemen. De andere signalen zoals vermijden, alertheid, stress, angst, nachtmerries worden niet gezien. Er komt een heel ander beeld naar voren waar andere diagnose bij horen of gezien als andere problematiek.

Wanneer een keuringsarts aangeeft dat de persoon het heeft verzonnen, heeft de arts weinig verstand wat PTSS in houd en kan betekenen voor de persoon. Het uiten dat het is verzonnen is zeer pijnlijk voor de persoon die het trauma aan de levende lijven heeft ondervonden en nu is beschadigd. Van de arts zou de persoon meer mogen verwachten. De arts beseft niet wat de uitspraak met de persoon gaat doen, het kan de persoon veel stress en spanning geven waardoor het gesprek moet stoppen, een persoon kan in een bui komen en van 0-100 gaan in een paar tellen. De signalen die de persoon ervaart kent de arts niet en houd hier gen rekening mee.

Gevolgen

Voor een persoon is de kans groot dat de arts als onbetrouwbaar word gezien, de arts heeft niet voldoende kennis. Het gesprek kan voor de persoon zorgen voor herbelevingen, momenten van het trauma, het bewijzen en/of uiten hoe getraumatiseerd de persoon is. Het is voor de persoon erg ongeloofwaardig. De persoon kan hulpverleners meer gaan wantrouwen.

Voor een persoon met PTSS is het een belediging om het te moeten horen en het kan de persoon kwetsen. Een persoon kan hier erg onzeker van worden. Er is geen begrip voor de trauma’s en het leed dat de persoon heeft moeten door staan. Er zijn geen andere diagnose met trauma dan PTSS. Een persoon met PTSS ken alleen details die een persoon die het verzin niet kent. Een persoon verzint geen PTSS, het is de naarste ervaring die een persoon kan meemaken in het leven, het houd een leven lang vast, en het kan zeer veel schade geven aan de lichamelijke gezondheid. De persoon heeft het zelf gezien of ervaren, dit beleeft een persoon dagelijks in herbelevingen. De persoon kan hier niet over heen stappen of doen of het er niet is het kom te pas en te onpas opzetten.

Als de persoon het zou verzinnen kon het makkelijk volledig werken en was er geen arts nodig. De persoon gaat in de gezondheid achteruit en ervaart dagelijks chronische PTSS signalen die de nachtrust en dag rust verstoren. Een persoon kan zich vaak minder concentreren en functioneren. De kans is groot dat de persoon door de PTSS de baan kwijt raakt, van PTSS kan een persoon herstellen van CPTSS en MCPTSS vaak niet.

Het niet erkennen van de diagnose is zeer schadelijk voor de persoon, een persoon moet nu aan verwachtingen voldoen die de persoon niet kan waarmaken door de PTSS en de klachten die de persoon ervaart, wanneer de trauma en PTSS word begrepen, is het logisch dat er word gewerkt aan het herstellen en daarna langzaam terug. Een persoon zou hier te veel spanning van kunnen krijgen en overspannen kunnen raken of een burn-out oplopen.

Wanneer een diagnose niet word gelooft of begrepen kan dit grote gevolgen hebben voor de persoon op mentaal als lichamelijk gebied. Door een niet juist oordeel moet een persoon ergens anders gaan zoeken en kijken naar mogelijkheden, dit kost tijd, het kost veel energie, die bij een persoon vaak laag is omdat de persoon weinig rust ervaart of hooggevoelig is. Het is langer uitstellen waardoor een persoon achteruit gaat en volledig moet inzetten.

Plan

Door het in beelden te noemen kan de persoon niet de juiste hulp krijgen bij PTSS en niet het aantal uren gaan werken wat nodig is om te kunnen herstellen van de PTSS. De persoon moet op de tenen blijven lopen, waardoor er veel meer kans is op mentale andere problematiek. Hierdoor word het probleem alleen maar vergroot. Wanneer een persoon aangeeft een PTSS te hebben is begrip het eerste wat een persoon verwacht, niet dat het is ingebeeld. Een persoon neemt de moeite het uit te leggen zodat de ander het begrijp. Een persoon kan door de houding van de arts zich minderwaardig gaan voelen.

Wat merkt u van de PTSS? Waar heeft u last van? Wat gaat er op het werk minder? Hoe gaat het met het geheugen en concentratie? Hoe zijn de signalen overdag? Slaapt u voldoend? Hoeveel uur kunt u werken en wat zijn gevolgen voor uw gezondheid na het werk? De vragen zijn er voor een duidelijk beeld te krijgen van de problematiek om het overzichtelijk op te schrijven aan de hand van belangrijke vragen die te maken hebben met de gezondheid en het functioneren. Maak een verslag waarom u een PTSS heeft met alle details die er zijn zo als in een herbeleving en maak het opnieuw bespreekbaar, blijf het aangeven dat u een PTSS heeft met alle details en aantal trauma’s. Weet wat klopt en wees zeker van u zelf, kom voor u zelf op en blijf de PTSS aan kaarten.

Waar baseert de arts het op dat het is ingebeeld? Zijn er feiten dat het niet klopt? Hoe komt de arts aan de informatie? Het is vreemd dat een arts ervan uit gaat dat het is ingebeeld, als er genoeg bewijs is dat het anders is, of niet voldoende nagevraagd of onderzocht. Het ervan uitgaan dat het zo is geeft een andere kijk op het contact en de manier van omgang. Het beeld van de arts is dat het word ingebeeld, zonder bewijs hiervoor en een vastgestelde PTSS gaat PTSS door als een diagnose. Wanneer u nog geen diagnose heeft vraag dan om een doorverwijzing bij de huisarts. De arts moet kunnen bewijzen dat het ingebeeld is als verhaal bij het vergoeden van de kosten.

Vraag op een herdiagnose stelling bij een onafhankelijk psychiater, deze kan opnieuw PTSS stellen en hiermee kunt u aan tonen dat het er is en u nu niet volledig kunt werken. Vraag een brief van de behandelaar of vraag uw medisch dossier op. Zorg voor een duidelijk beeld van de diagnose en wat dit met u doet. Ga na wat de juridische mogelijkheden zijn en dien een klacht in. Kijk naar de mogelijkheden voor een andere arts vraag een second opinion aan. Voor de arts zou het nodig zijn zich meer in te lezen in PTSS en wat dit kan betekenen voor de persoon, wat het doet met het dagelijks leven en hoe de arts het kan herkennen. De arts zou een cursus moeten volgen en praten met personen die een PTSS hebben om het beeld aan te passen zodat het niet meer voorkomt door een beter oordeel.